Coronacrisis

ZO pakken onze scholen de heropstart aan 

De overheid en onderwijskoepels gaven aan dat het aan “de school” is om keuzes te maken en de school herop te starten in veilige omstandigheden. Maar hoe ver moeten we hierin gaan? Hoe kunnen we de school reorganiseren in een periode met veel onduidelijkheid? Er is immers niet één organisatie, aanpak, veiligheid,… Bestuur, pedagogische begleiders en directies van onze scholen bereidden in april reeds proactief al één en ander voor om een nieuwe aanpak te kunnen doen werken. Ze tekenden het kader uit hoe we dit binnen onze organisatie doen.

In onderwijs werd  ook een ’kleurencode‘ uitgewerkt. Afhankelijk of het 'coronaverkeerslicht' op groen, geel, oranje of rood staat, zullen er andere veiligheids- en organisatieregels gelden. We kunnen dat vergelijken met de dreigingsniveaus bij terreur (groen=nul risico, geel=laag risico, oranje=matig risico, rood=hoog risico).

Schooljaar 2020-2021 start (allicht) op in code geel. Dat betekent dat scholen naast contactonderwijs ook afstandsleren organiseren. Logischerwijs roept dit een aantal vragen op, waar we nu al verplicht zijn om over de antwoorden na te denken.

• Welke keuzes zullen we maken in onze lessenroosters als er op woensdag enkel afstandsleren kan zijn?
• Zullen we dan het normale uurrooster en de vakken die op woensdagvoormiddag ingepland staan via afstandsonderwijs geven?
• Of voorzien we eerder in inwisselbare blokken van 2 of 4 lesuren zodat de ene week het ene vak en de andere week het andere vak via afstandsleren kan?
• Kunnen we ook afwijken van de optie om op woensdag niet in contactonderwijs te voorzien? Misschien is het wel zo dat we er eerder voor kiezen om voor elke klas een bepaalde dag per week via afstandsleren in te richten.
• Of overwegen we om op 4 lesdagen 8 lesuren in te richten?
• ...

Om scholen te helpen bij deze denkoefening heeft de pedagogische begeleidingsdienst van Broeders van Liefde een reflectietool opstartscenario’s ontwikkeld.

Lees meer over deze tool op de blog van Yves Demaertelaere, sectorverantwoordelijke onderwijs bij Broeders van Liefde.

Stretchen en aanpassen in de voorzieningen voor personen met een handicap

Tijdens de coronacrisis was het voor de bewoners van voorzieningen voor personen met een handicap niet langer mogelijk om wisselend in de voorziening te blijven en naar huis te gaan. Dit had tot gevolg dat meer dan 90% van onze meerderjarige bewoners gedurende de hele corona-periode in de voorziening verbleef. Bij de minderjarige bewoners daalde het aantal aanwezigen in het begin tot een derde, half juni waren al terug meer dan de helft van de minderjarige bewoners aanwezig. 

Voor onze cliënten was het allesbehalve een gemakkelijke periode: naar huis kon niet, bezoek was lange tijd niet toegelaten, geplande activiteiten konden niet meer doorgaan of moesten anders worden aangepakt en ingevuld, … Ook van onze medewerkers werd een grote flexibiliteit en aanpassingsvermogen gevraagd. Medewerkers van dagbesteding draaiden plots mee in de leefgroepen, zorg en ondersteuning kende een grote stijging in het weekend, onderhouds-en poetsmensen waren onmisbaar, voor cliënten die thuis verbleven werd waar mogelijk ondersteuning en begeleiding op afstand voorzien. Dit in een context waar het  gevaar van besmetting steeds om de hoek loerde en in bepaalde voorzieningen ook is binnen gekomen. Alle betrokkenen moesten nog meer stretchen: cohortezorg, quarantaine, testen, beschermen en ondertussen fysiek en emotioneel overeind blijven in de onrust van deze corona-storm. Het dieptepunt was het overlijden van 2 bewoners wegens (vermoeden van) covid-19. 

In de eerste helft van mei bleken na de testing van de  1950 geteste medewerkers slechts 13 medewerkers positief en van de 1026 geteste cliënten slechts 5 een positieve test aflegden. Een opluchting. Eind juni konden we stellen dat al onze voorzieningen op dat moment corona-vrij waren. 

Daarnaast vroegen ook de voortdurend veranderende aanbevelingen en richtlijnen vanuit de overheid een grote flexibiliteit. Vaak waren deze richtlijnen bovendien niet of onvoldoende afgestemd tussen sectoren.  De heropstart van het buitengewoon onderwijs midden mei was een bijkomende uitdaging. Eindelijk konden leerlingen terug naar school. De praktische organisatie rekening houdend met veiligheidsrichtlijnen en bubbels, busvervoer, afstemming met de residentiële voorziening waar sommige leerlingen verbleven, … was een huzarenstuk. Continu opvolgen,  aanpassen op het terrein en hierover tijdig en goed communiceren was ook hier de rode draad en de opdracht. Vanaf half juni werd verwacht dat de voorzieningen langzaam omschakelen naar het nieuwe normaal. De voorlopig laatste uitdaging is hoe ons voorbereiden op een mogelijke heropflakkering of een tweede corona-golf.   We zijn onze medewerkers, cliënten en leerlingen zeer erkentelijk voor de geleverde prestaties en het begrip in deze moeilijke periode. 
 

Ook op het vlak van mentale gezondheid staan we voor een enorme uitdaging

Sommige mensen hadden het tijdens de corona-crisis extra moeilijk. Mensen met een psychose bijvoorbeeld. Zij kampen sowieso al met meer angsten. Het evenwicht tussen draagkracht en draaglast, waar veel mensen vandaag nog meer dan anders mee worstelen, is bij hen meer verstoord. Ze kunnen ook veel minder goed de informatie die op ons afkwam -en was er veel- filteren. Daardoor wordt het gevoel van angst bij patiënten met een psychose nog groter. Voor hen, en voor de geestelijke gezondheidszorg, is dit een enorme uitdaging.

Voor de psychiatrische ziekenhuizen was het door de coronamaatregelen bovendien moeilijker werken. Groepstherapie konden niet meer en gebeurden nu individueel of in kleinere groepen. In sommige gevallen hielpen we via telefoon of online. Het is wel altijd mogelijk gebleven om opgenomen te worden in een van onze psychiatrische ziekenhuizen.

Herbeluister het interview dat Jaak Poncelet, directeur van Asster, hierover gaf op Radio 1.

Nu de eerste golf achter de rug is blijven we waakzaam. We houden de lokale context in het oog en passen ons beleid daar voortdurend op aan. Er is altijd de mogelijkheid dat een van onze medewerkers of patiënten besmet blijkt te zijn. In dat geval zullen we steeds gepaste maatregelen nemen. Intussen bereiden we ons ook voor op de aanpak van een (mogelijke) tweede golf van besmettingen.