Zoeken

"Wij kijken hoe we de kwaliteit van leven van onze bewoners zo hoog mogelijk kunnen houden"

Een mens is als een ballon. We blazen beetje bij beetje op bij elke irritatie of onaangenaam moment. Soms gaan we sporten. Of we spreken onze frustratie uit. Dan neemt de spanning weer af, maar soms zwijgen we en kroppen alles op tot de ballon ontploft. Dat is ook zo bij onze bewoners, alleen is hun ballon kleiner, waardoor een kleine irritatie of onvoorspelbaarheid al tot ontploffingsgevaar kan leiden. Onze job is om te zorgen dat de ballonnen van onze bewoners niet ontploffen. En elke dag stellen wij ons de vraag: hoe pakken we het aan met Geert? En met Jean? En met Annemie? En Jacques? En altijd is er wel iemand die zegt: kunnen we het niet anders doen? Kunnen we toch niet…? Bewoners fixeren, dat gebeurt dagelijks. Soms heel kort. Soms in de auto. Soms ’s nachts. Soms overdag. De familie stelt zich vragen: “Waarom moet mijn broer vastgebonden worden?” Ik begrijp die vragen. Wij worden al nerveus als iemand de deur van de kamer sluit, laat staan dat ze onze armen in leuningriempjes stoppen. Maar hoe vreemd het ook lijkt, fixeren is voor een bewoner vaak een kans. Een kans om de moeilijke periode in de wagen te overbruggen en daarna van een wandeling in het bos te genieten. Een kans om het moeilijke moment van uitkleden te organiseren en daarna van een douche te genieten. Want we zouden ook kunnen zeggen: we blijven thuis en we wassen je in bed. Maar dan nemen we beslissingen die ons eigen gemak boven het comfort van de bewoner stellen. En dat willen we niet. Wij kijken hoe we de kwaliteit van leven van onze bewoners zo hoog mogelijk kunnen houden. Als we daarvoor de dagstructuur, de teamstructuur of de infrastructuur moeten aanpassen, dan doen we dat. Een slaapzak, een kamermoment, wandelen, collega’s vervangen, met de technische dienst aanpassingen doen, signalen oppikken, beloftes niet breken. Maar als we daarvoor op bepaalde momenten iemand moeten fixeren, dan doen we dat ook. Als hulpmiddel om iets anders te bereiken. Ik bedoel. Als laatste hulpmiddel om iets anders te bereiken.

Benjamin De Geldere

Benjamin De Geldere werkt als begeleider in O.C. Cirkant in Aartrijke, een voorziening voor 135 mensen met een matig, ernstig of diep mentale al of niet  meervoudige beperking. Hij is er verantwoordelijk voor het fixatiemateriaal. Samen met zijn collega’s streeft hij naar fixatieluwe zorg zodat de kwaliteit van leven van de bewoners zo hoog mogelijk is.

Schrijf je in op onze nieuwsbrief en blijf op de hoogte